فرهاد کاشانی - یکی از دوستان بسیار خوب از من خواستند که مقاله‌ای راجع به بیمارستان‌های امریکا بنویسم.
بیمارستان‌ها در امریکا همانند ایران، یا وابسته به یک دانشگاه هستند مانند بیمارستان استنفورد که هر دو دختر من آنجا بدنیا آمده‌اند، یا متعلق به شرکت‌های خصوصی هستند، و یا جزو یک گروه پزشکی غیرانتفاعی هستند، و یا جزو بیمارستان‌های ارتش.
در هر صورت همه این بیمارستان‌ها مجبور به قبول بیمار اورژانسی هستند و هیچگاه مسئله‌ی پول تا پایان معالجه مطرح نمی‌شود؛ بنابراین فقیر و غنی در اورژانس با هم برابرند.
حالا معالجه تمام شده و شما به خانه‌ی خود رفته‌اید (خیر، در امریکا بیمارستان‌ها نه می‌توانند شما را نگه دارند نه گواهینامه و نه شناسنامه‌تان را)؛ حالا وقت پرداخت صورتحساب است که چند حالت وجود دارد:
- ۱- شما بیمه دارید و بیمه مثلا نود درصد مخارج را می‌دهد و شما ده درصد را؛
- ۲- شما بیمه ندارید ولی یا پول دارید، یا خانه خودتان را، و یا ماشین خودتان را. در این صورت پول بیمارستان را باید بدهید و گرنه اشخاص حرفه‌ای بنام کلکتور را به جان شما می‌اندازند که ثروت شما را شناسایی و پول را از شما وصول می‌کنند؛
- ۳- شما هیچ ندارید، نه پول نه خانه و نه ماشین. در این صورت شما حتی یک ریال هم نمی‌پردازید. در این صورت بیمارستان با گرفتن پول بیشتر از دو گروه بالا، خرج شما و اشخاصی چون شما را در می‌آورد.
داستان آمبولانس چیست؟
آمبولانس متعلق به شرکت‌های خصوصی است و هر کدام زودتر رسید شما را می‌برد، پس زود می‌رسند.
چقدر خرج دارند؟ حداقل ده هزار دلار در اطراف ما.
هلیکوپتر چی؟ آنهم خصوصی است. چند؟ اخیرا یکی از افراد فامیل را که در فلوریدا سکته کرده بود با هلیکوپتر بردند بیمارستان. پرواز بیست دقیقه بود و صورتحساب سی و هشت هزار دلار.
خدمات بیمارستان چطور است؟
بالاترین تکنولوژی جهان در بیمارستان‌های امریکا یافت می‌شود. وقتی دختر بررگ من بدلایل ژنتیکی خونریزی مغزی کرد فقط در امریکا قابل نجات بود. صورتحساب برای هفت عمل جراحی و یک ماه و اندی بیمارستان دو میلیون دلار شد که بیمه داد.
اشتباه پزشکی چطور؟
اشتباه منجر به مرگ در اینجا هم وجود دارد ولی شاید بخاطر قوانین سخت کمی کمتر.
سایر مطالب:
* This article was originally published here
نظرات
ارسال یک نظر