توافق ایران و چین: تشابهات و تفاوتها با امتیازهای گذشته| ۱ مرداد ۹۹
امروز جلسه مشترک سرمایه اجتماعی و اقتصاد دانشگاه تهران با حضور آقای دکترظریف بعنوان میهمان ویژه بود. موضوع نشست هم، توافق بیست و پنج ساله ایران و چین بود. روز قبلش در یک نشست دیگری از اساتید نظرخواهی شده بود که فردا کدام نکات مهم را می‌خواهند در رابطه با آن توافق با آقای ظریف در میان بگذارند. در آن جلسه من گفتم که میخواهم تشابه و تفاوت‌های توافق با چین را با موارد گذشته همچون رویتر یا۱۹۱۹ مقایسه کنم. می‌دانیم که نگاهی بسیارمنفی به آنان وجود دارد و آنها را طرح‌های استعماری به منظور غارت منابع کشور و تبدیل ایران به مستعمره میدانند.
قبل از ارائه نظرم گفتم که من بر خلاف نظر رایج،اتفاقاً معتقدم امتیاز رویتر گام سودمندی برای ایران بود و اگر تحقق پیدا میکرد یقیناً کمک به پیشرفت و ترقی ایران میکرد. استخراج معادن، کشف نفت، احداث راه آهن، ساخت بنادر، کشیدن تلگراف و این دست اقدامات جزء امتیاز رویتر بود. من البته این نظر مثبت را پیرامون قرارداد۱۹۱۹ ندارم؛ اگرچه آن قرارداد هم موجبات پیشرفت و ترقی ایران را فراهم می‌آوُرد. مخالفتم بواسطه آنست که ایران تبدیل به تحت الحمایه انگلستان میشد.
نخستین تشابه میان توافق با چین وامتیاز رویتر آنست که ایران در مقطعی که امتیاز رویتر را واگذار نمود در شرایطی قرار داشت که خودش به هیچ‌روی نمی‌توانست هیچیک از آن اقدامات را انجام دهد. امروز هم ایران در شرایطی قرار گرفته که طرح‌هایی را که چینی‌ها قرار است انجام دهند خودش نمی‌تواند آنها را بثمر برساند. با این تفاوت که در ایرانِ عصر رویتر، مجموعه‌ای از شرایط تاریخی ایران را به آن وضعیت درآورده بود. درحالیکه وضعیتی که ما را امروز ناتوان و وابسته به چین و روسیه نموده، محصول سیاست‌های غرب‌ستیزی، آمریکاستیزی و صدور انقلاب است.
تفاوت ما با ناصرالدین‌شاه و صدراعظم ترقی‌خواهش، میرزاحسین خان سپهسالار، آن است که آنها چاره دیگری بجز سرمایه گذاری رویتر نداشتند. نه سرمایه داشتند، نه درآمد، نه علم ودانش، نه افراد تحصیلکرده و کاردان. اما ما امروز همه اینها را داریم لکن با دست خودمان بواسطه ایدئولوژی انقلابی که انتخاب کرده و به آن افتخار هم می‌کنیم، روز به روز بیشتر به قهقرا می‌رویم و به چین و روسیه وابسته تر می‌شویم.
https://www.instagram.com/p/CC8nTjEJmKk/?igshid=x4eomddfye6s
By: via لینکستان | لینک‌های جذاب
امروز جلسه مشترک سرمایه اجتماعی و اقتصاد دانشگاه تهران با حضور آقای دکترظریف بعنوان میهمان ویژه بود. موضوع نشست هم، توافق بیست و پنج ساله ایران و چین بود. روز قبلش در یک نشست دیگری از اساتید نظرخواهی شده بود که فردا کدام نکات مهم را می‌خواهند در رابطه با آن توافق با آقای ظریف در میان بگذارند. در آن جلسه من گفتم که میخواهم تشابه و تفاوت‌های توافق با چین را با موارد گذشته همچون رویتر یا۱۹۱۹ مقایسه کنم. می‌دانیم که نگاهی بسیارمنفی به آنان وجود دارد و آنها را طرح‌های استعماری به منظور غارت منابع کشور و تبدیل ایران به مستعمره میدانند.
قبل از ارائه نظرم گفتم که من بر خلاف نظر رایج،اتفاقاً معتقدم امتیاز رویتر گام سودمندی برای ایران بود و اگر تحقق پیدا میکرد یقیناً کمک به پیشرفت و ترقی ایران میکرد. استخراج معادن، کشف نفت، احداث راه آهن، ساخت بنادر، کشیدن تلگراف و این دست اقدامات جزء امتیاز رویتر بود. من البته این نظر مثبت را پیرامون قرارداد۱۹۱۹ ندارم؛ اگرچه آن قرارداد هم موجبات پیشرفت و ترقی ایران را فراهم می‌آوُرد. مخالفتم بواسطه آنست که ایران تبدیل به تحت الحمایه انگلستان میشد.
نخستین تشابه میان توافق با چین وامتیاز رویتر آنست که ایران در مقطعی که امتیاز رویتر را واگذار نمود در شرایطی قرار داشت که خودش به هیچ‌روی نمی‌توانست هیچیک از آن اقدامات را انجام دهد. امروز هم ایران در شرایطی قرار گرفته که طرح‌هایی را که چینی‌ها قرار است انجام دهند خودش نمی‌تواند آنها را بثمر برساند. با این تفاوت که در ایرانِ عصر رویتر، مجموعه‌ای از شرایط تاریخی ایران را به آن وضعیت درآورده بود. درحالیکه وضعیتی که ما را امروز ناتوان و وابسته به چین و روسیه نموده، محصول سیاست‌های غرب‌ستیزی، آمریکاستیزی و صدور انقلاب است.
تفاوت ما با ناصرالدین‌شاه و صدراعظم ترقی‌خواهش، میرزاحسین خان سپهسالار، آن است که آنها چاره دیگری بجز سرمایه گذاری رویتر نداشتند. نه سرمایه داشتند، نه درآمد، نه علم ودانش، نه افراد تحصیلکرده و کاردان. اما ما امروز همه اینها را داریم لکن با دست خودمان بواسطه ایدئولوژی انقلابی که انتخاب کرده و به آن افتخار هم می‌کنیم، روز به روز بیشتر به قهقرا می‌رویم و به چین و روسیه وابسته تر می‌شویم.
https://www.instagram.com/p/CC8nTjEJmKk/?igshid=x4eomddfye6s
By: via لینکستان | لینک‌های جذاب
نظرات
ارسال یک نظر