سه پاراگراف
بزرگترین خطای حکومت‌های دینی و متصل‌شده به آسمان و خدا (در طول اعصار)، این فرض غلط بوده که «خدا در "قدرت" است نه در "حقیقت"»؛ به همین خاطر، "حقیقت" (به دلیل/بهانه‌ی اجرای احکام خدایی (خدایی که قدرت است)) مدام قربانی "حفظ و بقای قدرت" می‌شود و خدا البته جانب خود را رها نکرده و نمی‌کند؛ جانب "حقیقت" را. گفته‌اند چون اصل بر ابقای قدرت متصل به خداست (حکومت مقدس الهی ما)، و چون خدا در "قدرت" است، پس می‌شود "حقیقت" را فدا کرد. نهایتا حقیقت فقط آن چیزی می‌شود که برای قدرت "مفید" باشد. در این میانه، خواه – ناخواه، فساد ریشه می‌گیرد و اضمحلال شروع می‌شود.
آویختن از "دروغ" برای مقابله با هر سامانی (از جمله هر "نظام"ی)، نشانه "کمبود حقیقت" است (حتی اگر واقعا چنین نباشد)؛ اینکه آن قدر استدلال و واقعیت/حقیقت علیه آن سامان و سامانه وجود ندارد و باید واقعیت را جعل کرد. آویختن از دروغ نشانه "ضعف" است حتی اگر دروغگو ژست اعتماد به نفس گرفته باشد.
دین‌داران اگر دینداری را معادل "مالک حقیقت بودن" (و نه "طالب حقیقت بودن") بگیرند، می‌شود همین وضعی که دنیا دچار آن است؛ دچار القاعده و طالبان و بوکوحرام و داعش و افراطیون شیعه و دیگران؛ متدین‌های لبریز از نخوت و توانایی تکفیر و تفسیق، منجمد شده در مناسک ِ بی‌تاثیر در رشد اخلاق و مطمئن به اینکه بالاخره، به هر حال، سر از بهشت درخواهند آورد.
@mmoeeni1
By: via لینکستان | لینک‌های جذاب
بزرگترین خطای حکومت‌های دینی و متصل‌شده به آسمان و خدا (در طول اعصار)، این فرض غلط بوده که «خدا در "قدرت" است نه در "حقیقت"»؛ به همین خاطر، "حقیقت" (به دلیل/بهانه‌ی اجرای احکام خدایی (خدایی که قدرت است)) مدام قربانی "حفظ و بقای قدرت" می‌شود و خدا البته جانب خود را رها نکرده و نمی‌کند؛ جانب "حقیقت" را. گفته‌اند چون اصل بر ابقای قدرت متصل به خداست (حکومت مقدس الهی ما)، و چون خدا در "قدرت" است، پس می‌شود "حقیقت" را فدا کرد. نهایتا حقیقت فقط آن چیزی می‌شود که برای قدرت "مفید" باشد. در این میانه، خواه – ناخواه، فساد ریشه می‌گیرد و اضمحلال شروع می‌شود.
آویختن از "دروغ" برای مقابله با هر سامانی (از جمله هر "نظام"ی)، نشانه "کمبود حقیقت" است (حتی اگر واقعا چنین نباشد)؛ اینکه آن قدر استدلال و واقعیت/حقیقت علیه آن سامان و سامانه وجود ندارد و باید واقعیت را جعل کرد. آویختن از دروغ نشانه "ضعف" است حتی اگر دروغگو ژست اعتماد به نفس گرفته باشد.
دین‌داران اگر دینداری را معادل "مالک حقیقت بودن" (و نه "طالب حقیقت بودن") بگیرند، می‌شود همین وضعی که دنیا دچار آن است؛ دچار القاعده و طالبان و بوکوحرام و داعش و افراطیون شیعه و دیگران؛ متدین‌های لبریز از نخوت و توانایی تکفیر و تفسیق، منجمد شده در مناسک ِ بی‌تاثیر در رشد اخلاق و مطمئن به اینکه بالاخره، به هر حال، سر از بهشت درخواهند آورد.
@mmoeeni1
By: via لینکستان | لینک‌های جذاب
نظرات
ارسال یک نظر