مصطفی مهرآیین
گرفتار در نفرین "نفرت از دیگری"
ژولیا کریستوا در مقاله درخشان "ملت فردا چگونه ملتی است؟" بار دیگر سخن از مهمترین مساله جهان امروز یعنی مساله " هویت" می گوید: آیا انسان آینده می تواند به متنی جدید تبدیل شود که حاصل در هم تنیده شدن متون متفاوت است یا آنکه فراری از این جهان دیگری ها باز به مفاهیم خونباری چون "خانواده، قومیت، ملت، نژاد، و هویت دینی" پناه خواهد برد و جهانی انباشته از انسان های بیگانه از هم خواهد ساخت که با "عقب نشینی اوتیستی به ارزش های بومی شان" میکوشند آن "پناهگاه نخستین" یا به زبان خود کریستوا "مرتجعانه ترین مخرج مشترک یعنی ریشه های ملی و کیش نیاکان" یا " سپر ریشه ها" را زنده کنند و به رواج "نفرت تدافعی" بپردازند و حتی همسایه ضعیف خود را یا زنان جامعه را در این زنجیره نفرت سپر بلای افسردگی و تنفر خویش کنند؟
@sokhanranihaa
این پرسش پرسشی است بزرگ که تاریخ آن جدا از پاسخ های معرفتی به آن، انباشته از داستان های کشتار انسانها و خونریزی است. کریستوا خود عاشق جهانی است که در آن "آدمی باید پدر و مادر خود را ترک گوید"(انجیل) و ملتی بدون ملت گرایی بسازد". کریستوا عاشق "کولاژ یا ترکیب هویتی" و اصولا در انتظار خلق "ملت فردا"ست؛ ملتی که در آن آنگلو ساکسون ها، هلندیها، اسپانیایی ها، ایرلندی، ژاپنی ها ، ایرانیها ،افغانستانی ها، هندیها، و.... ملتی دگر بسازند و در کنار یکدیگر همچون انسان (و نه صرفا شهروند) زندگی کنند. به همین دلیل از نگاه کریستوا مساله "ملت" مساله ای مربوط به آینده است و نه گذشته. ملتی همچون ایران را باید در آینده جست و به شکل گیری آن کمک کرد و آن را ساخت و نه آنکه در گذشته دور یا نزدیک به دنبال آن گشت.
جهان اسلام، اما، یکی از خونبارترین پاسخ ها به مساله "هویت در جهان امروز" را تجربه کرده است. جهان اسلام، از جمله ایران، گرفتار در " بازگشت به خویشتن" ،"آسیا در برابر غرب"، و " غربزدگی" همواره به غلط کوشیده است گرفتار در ایده "تحقیر" ، ستایش از ریشه های انتزاعی را تبدیل به نفرت از تجربه زیسته عادی مردمان خود کند و با بازخوانی دایمی تروما و رنج ناشی از "دیگری بیگانه بزرگ ویرانگر"، ویرانی را در جامعه خود نهادینه سازد. تحولات در جهان اسلام را اگر نگوییم فقط ریشه در "نفرت از خویش" دارد، قطعا حاصل افراد مورد خشونتی است که ناامید از خود به یک جهان عبوس و آتشین مزاج خصوصی عقب نشینی می کنند؛ به زبان خود کریستوا به جهانی نام ناپذیر و زیست شناختی، "انزوای" نفوذ ناپذیر یک بهشت آغازین اسرار آمیز: خویشتن، خود، ما، ملت، امت، ایران، ...... و در آخر "امارت اسلامی".
توضیح:
کتاب "ملت هایی بدون ملت گرایی" کریستوا به ترجمه مهرداد پارسا در بازار کتاب موجود است.
@sokhanranihaa
@mostafamehraeen
کانال سخنرانی ها
By: via لینکستان | لینک‌های جذاب
گرفتار در نفرین "نفرت از دیگری"
ژولیا کریستوا در مقاله درخشان "ملت فردا چگونه ملتی است؟" بار دیگر سخن از مهمترین مساله جهان امروز یعنی مساله " هویت" می گوید: آیا انسان آینده می تواند به متنی جدید تبدیل شود که حاصل در هم تنیده شدن متون متفاوت است یا آنکه فراری از این جهان دیگری ها باز به مفاهیم خونباری چون "خانواده، قومیت، ملت، نژاد، و هویت دینی" پناه خواهد برد و جهانی انباشته از انسان های بیگانه از هم خواهد ساخت که با "عقب نشینی اوتیستی به ارزش های بومی شان" میکوشند آن "پناهگاه نخستین" یا به زبان خود کریستوا "مرتجعانه ترین مخرج مشترک یعنی ریشه های ملی و کیش نیاکان" یا " سپر ریشه ها" را زنده کنند و به رواج "نفرت تدافعی" بپردازند و حتی همسایه ضعیف خود را یا زنان جامعه را در این زنجیره نفرت سپر بلای افسردگی و تنفر خویش کنند؟
@sokhanranihaa
این پرسش پرسشی است بزرگ که تاریخ آن جدا از پاسخ های معرفتی به آن، انباشته از داستان های کشتار انسانها و خونریزی است. کریستوا خود عاشق جهانی است که در آن "آدمی باید پدر و مادر خود را ترک گوید"(انجیل) و ملتی بدون ملت گرایی بسازد". کریستوا عاشق "کولاژ یا ترکیب هویتی" و اصولا در انتظار خلق "ملت فردا"ست؛ ملتی که در آن آنگلو ساکسون ها، هلندیها، اسپانیایی ها، ایرلندی، ژاپنی ها ، ایرانیها ،افغانستانی ها، هندیها، و.... ملتی دگر بسازند و در کنار یکدیگر همچون انسان (و نه صرفا شهروند) زندگی کنند. به همین دلیل از نگاه کریستوا مساله "ملت" مساله ای مربوط به آینده است و نه گذشته. ملتی همچون ایران را باید در آینده جست و به شکل گیری آن کمک کرد و آن را ساخت و نه آنکه در گذشته دور یا نزدیک به دنبال آن گشت.
جهان اسلام، اما، یکی از خونبارترین پاسخ ها به مساله "هویت در جهان امروز" را تجربه کرده است. جهان اسلام، از جمله ایران، گرفتار در " بازگشت به خویشتن" ،"آسیا در برابر غرب"، و " غربزدگی" همواره به غلط کوشیده است گرفتار در ایده "تحقیر" ، ستایش از ریشه های انتزاعی را تبدیل به نفرت از تجربه زیسته عادی مردمان خود کند و با بازخوانی دایمی تروما و رنج ناشی از "دیگری بیگانه بزرگ ویرانگر"، ویرانی را در جامعه خود نهادینه سازد. تحولات در جهان اسلام را اگر نگوییم فقط ریشه در "نفرت از خویش" دارد، قطعا حاصل افراد مورد خشونتی است که ناامید از خود به یک جهان عبوس و آتشین مزاج خصوصی عقب نشینی می کنند؛ به زبان خود کریستوا به جهانی نام ناپذیر و زیست شناختی، "انزوای" نفوذ ناپذیر یک بهشت آغازین اسرار آمیز: خویشتن، خود، ما، ملت، امت، ایران، ...... و در آخر "امارت اسلامی".
توضیح:
کتاب "ملت هایی بدون ملت گرایی" کریستوا به ترجمه مهرداد پارسا در بازار کتاب موجود است.
@sokhanranihaa
@mostafamehraeen
کانال سخنرانی ها
By: via لینکستان | لینک‌های جذاب
نظرات
ارسال یک نظر