واقعا جماعت ۵۷ای جماعت غریبی بودند!

واقعا جماعت ۵۷ای جماعت غریبی بودند. فکر کنید یک عده با هم جمع می‌شدند و شعار می‌دادند “جیب شاه مثل بانکه، کون هایده مثل تانکه”. دقیقا کون بانو جان هایده چه ظلمی در حق‌شان کرده بود نمی‌دانم. یا جماعتی دیگر شعار می‌دادند “بی‌پدر، بی‌مادر، ساواک پرورشگاهی؛ گوگوش و سُلی و هایده میرن گدایی”. جدای از این‌که چرا باید پرورشگاهی بودن نوعی فحش و باعث سرافکندگی باشد، فحش به ساواک را شاید بتوان فهمید، اما چرا گدایی کردن هایده‌ای که پس از چند دهه و (احتمالا…) برای همیشه همچنان مانندش در موسیقی ایران وجود نخواهد داشت باید باعث خوشحالی عده‌ای شود. در مقام مقایسه مثلا تصور کنید عده‌ای امروز شعار دهند “توپ، تانک، نفربر؛ همه تو کون مثلا سالار عقیلی”. البته مثال مثال عجیبی بود چرا که جمهوری اسلامی در طول حیاتش حتی یک هنرمند درست و حسابی هم خلق نکرده است؛ هرچه هست تطمیع، تهدید و ترعیب است برای همکاری با این جماعت؛ گرنه نام “جمهوری اسلامی و هنر” دو موضوع متضادند که هرگز در یک ظرف جا نمی‌گیرند. بگذریم، این دشمنان زیبایی و هنر با همکاری آن به‌اصطلاح روشنفکران و جماعت تروریست حتی خود هم از آن‌چه که می‌خواستند آگاه نبودند. ایران صرفا موش آزمایشگاهی آنان برای ایده‌های احمقانه‌شان “بود، هست و خواهد بود”.

Originally published at https://www.balatarin.com on February 27, 2023.

source https://medium.com/@golstar/%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D8%A7-%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%DB%B5%DB%B7%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%BA%D8%B1%DB%8C%D8%A8%DB%8C-%D8%A8%D9%88%D8%AF%D9%86%D8%AF-777f72f40cec?source=rss-8c767f30b98d------2