در شب قدر!
عطا ملک جوینی در تاریخ جهانگشا آورده است که در بحبوحهی چیرگی و اشغال و قتل و نهب و تجاوز مغولان، چنگیزخان به بخارا درآمد و به مسجد رفت و مشایخ و ائمّهی جماعت و شریعت را احضار کرد و فرمان داد تا صندوقهای قرآن را در حضور آنان، کاهدان اسبان سازند و رقاصگان و نوازندگان را به مسجد آورند و رامشگری کنند و آنگاه برخاست و مسجد را ترک گفت و «جماعتی که آنجا بودند، روان شدند و اوراق قرآن در میان قاذورات، لگدکوب َاَقدام[قومها] و قَوائم گشت.
درین حالت امیر امام جمال الدین… روی به امام رکن الدین امام زاده… آورد و گفت: مولانا چه حالت است؟ این که می بینم به بیداریست یاربّ یا به خواب؟! مولانا امام زاده گفت:
خاموش باش! بادِ بینیازی خداوندست که میوزد. سامانِ سخن گفتن نیست.»
چندی است که در کشورمان بادِ بینیازی خداوند به شدت بر دینورزان و مذهبیها وزیدن گرفته! خداوند حتی به ایمان مخلصانهی مومنانِ حقیقی و بافضیلت و مناسک درست و مساجد زیبا و بیپیرایه نیازی ندارد، چه برسد به ایمان ریاکارانه، عقاید التقاطیافته با انواع ایدئولوژیها، ریاکاریها، مناسک ابداعی و زشت، عرعرکردنهای مداحان، مسجدهایی که بیشتر به بازار مکاره میمانند،......
همیشه باید به یاد داشته باشیم که ماییم که به هوا برای زنده ماندن نیاز داریم، و نه هوا به ما! خدا از ما و همهی عبادات و خوبیها و نیکیکردنهای ما بینیاز است. ماییم که نیازمند خوبی کردن و نیکو بودنیم!
در روزگار پیشِ رو، دینورزان واقعی در این کشور در تبعید و در غربت خواهند بود. اگر نظام فعلی و سیاستهای آن بپاید، ممکن است تا مدتی پوستهای حفظ شود، ولی در واقع فقط نفرت مردمان را از دین و دینداری خواهد افزود. ولی در هر صورت، چه نظام بماند و چه برود، مومنان در اقلیت خواهند بود، اقلیتی که احترامشان شکسته است و در نزد مردمان ارج و قربی ندارد.
میشود بیوقفه از فساد زمانه و بیایمانی مردم نالید، ولی نباید یک نکته را فراموش کرد: ما خودمان مسئول وضعیت کنونی هستیم. زندگی در تبعید سزای ماست! ما بودیم که گذاشتیم مذهب ملعبهی قدرت شود و حتی در خدمت آن قدرت فاسد درآمدیم، ما بودیم که با ریاکاری کنار آمدیم، ما بودیم که به انواع بدعتهای زشت و مشمئزکننده اجازهی بروز دادیم و حتی در آنها شراکت جستیم، ما بودیم که احساسات دینی را در خدمت پوچترین ایدئولوژیها و ایدئولوژیهای افراطی یا نهیلیستی گرفتیم یا خیلی راحت از کنار کسانی که این کار را میکردند گذشتیم.
ماییم، ما دینورزان، که باید توبه کنیم، و ماییم که باید رنج بکشیم. فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ.....
@jenabegav
By: via لینکستان | لینکهای جذاب
عطا ملک جوینی در تاریخ جهانگشا آورده است که در بحبوحهی چیرگی و اشغال و قتل و نهب و تجاوز مغولان، چنگیزخان به بخارا درآمد و به مسجد رفت و مشایخ و ائمّهی جماعت و شریعت را احضار کرد و فرمان داد تا صندوقهای قرآن را در حضور آنان، کاهدان اسبان سازند و رقاصگان و نوازندگان را به مسجد آورند و رامشگری کنند و آنگاه برخاست و مسجد را ترک گفت و «جماعتی که آنجا بودند، روان شدند و اوراق قرآن در میان قاذورات، لگدکوب َاَقدام[قومها] و قَوائم گشت.
درین حالت امیر امام جمال الدین… روی به امام رکن الدین امام زاده… آورد و گفت: مولانا چه حالت است؟ این که می بینم به بیداریست یاربّ یا به خواب؟! مولانا امام زاده گفت:
خاموش باش! بادِ بینیازی خداوندست که میوزد. سامانِ سخن گفتن نیست.»
چندی است که در کشورمان بادِ بینیازی خداوند به شدت بر دینورزان و مذهبیها وزیدن گرفته! خداوند حتی به ایمان مخلصانهی مومنانِ حقیقی و بافضیلت و مناسک درست و مساجد زیبا و بیپیرایه نیازی ندارد، چه برسد به ایمان ریاکارانه، عقاید التقاطیافته با انواع ایدئولوژیها، ریاکاریها، مناسک ابداعی و زشت، عرعرکردنهای مداحان، مسجدهایی که بیشتر به بازار مکاره میمانند،......
همیشه باید به یاد داشته باشیم که ماییم که به هوا برای زنده ماندن نیاز داریم، و نه هوا به ما! خدا از ما و همهی عبادات و خوبیها و نیکیکردنهای ما بینیاز است. ماییم که نیازمند خوبی کردن و نیکو بودنیم!
در روزگار پیشِ رو، دینورزان واقعی در این کشور در تبعید و در غربت خواهند بود. اگر نظام فعلی و سیاستهای آن بپاید، ممکن است تا مدتی پوستهای حفظ شود، ولی در واقع فقط نفرت مردمان را از دین و دینداری خواهد افزود. ولی در هر صورت، چه نظام بماند و چه برود، مومنان در اقلیت خواهند بود، اقلیتی که احترامشان شکسته است و در نزد مردمان ارج و قربی ندارد.
میشود بیوقفه از فساد زمانه و بیایمانی مردم نالید، ولی نباید یک نکته را فراموش کرد: ما خودمان مسئول وضعیت کنونی هستیم. زندگی در تبعید سزای ماست! ما بودیم که گذاشتیم مذهب ملعبهی قدرت شود و حتی در خدمت آن قدرت فاسد درآمدیم، ما بودیم که با ریاکاری کنار آمدیم، ما بودیم که به انواع بدعتهای زشت و مشمئزکننده اجازهی بروز دادیم و حتی در آنها شراکت جستیم، ما بودیم که احساسات دینی را در خدمت پوچترین ایدئولوژیها و ایدئولوژیهای افراطی یا نهیلیستی گرفتیم یا خیلی راحت از کنار کسانی که این کار را میکردند گذشتیم.
ماییم، ما دینورزان، که باید توبه کنیم، و ماییم که باید رنج بکشیم. فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ.....
@jenabegav
By: via لینکستان | لینکهای جذاب
نظرات
ارسال یک نظر